کارشناس واحد: فاطمه محسنی
هدف از غربالگری شنوایی نوزادان پیشگیری از اثرات مخرب ناشی از کم شنوایی در نوزادان می باشد.
به طور کلی دو دسته کم شنوایی در نوزادان محتمل می باشد:
- دسته اول کم شنوایی هایی هستند که با استفاده از یک یا چند دوره دارو درمانی و یا اصلاح روش شیردهی رفع شده و قابل درمان است.
لازم به ذکر است که در صورت مزمن شدن این نوع از کم شنوایی احتمال بروز کم شنوایی دائمی نیز وجود دارد.
- دسته دوم با توجه به محل درگیر در سیستم شنوایی ، در این نوع از کم شنوایی ها نظر به تشخیص متخصصین شنوایی نیاز به استفاده از وسایل کمک شنیداری اعم از سمعک و یا پروتز کاشت حلزون و همچنین شرکت در جلسات توانبخشی است .
از آنجائیکه حس شنوایی ارتباط نزدیکی با گفتار و زبان کودکان دارد بنابراین هر چه مداخلات درمانی و توانبخشی سریع تر و ترجیحا قبل از 6 ماهگی نوزاد انجام گیرد در شکل گیری زبان و گفتار و کاهش اثرات ناشی از معلولیت آن در زندگی فردی و اجتماعی کمک کننده و موثرتر خواهد بود.
دربخش غربالگری شنوایی نوزادان دو تست اصلی و مهم گرفته می شود:
- Oto Acoustic Emissione OAE : بررسی عملکرد حلزون
- Automated audiotory brainstem response AABR : بررسی عملکرد عصب شنوایی
با توجه به نتایج هر یک از این دو آزمون ادیولوژیست کودک را برای انجام دارو درمانی و یا مداخلات توانبخشی به مراکز تخصصی ارجاع می دهد.
توجه داشته باشد در صورتیکه نوزاد هر هفت فاکتوری که احتمال خطر ابتلا به کم شنوایی را افزایش می دهد دارا باشد انجام آزمون تشخیصی شنوایی الزامی می باشد این فاکتورها عبارتند از :
- وزن زیر 1500 گرم
- بدشکلی سر وصورت
- بستری در NICU بیش از 48 ساعت
- سابقه افت شنوایی در خانواده
- سابقه عقب ماندگی و سندرم در خانواده
- سابقه ضربه به سر
- نارس بودن